Een escort als ik (11)

Een reünie kon je het niet noemen want ik had de andere meisjes van Natalie’s chique escortbureau nooit ontmoet. Een cocktailavondje in haar villa met alle meisjes, en dat dan weer omdat de groei van het bedrijf door het fraai geornamenteerde plafond van de villa was geschoten, leek een stichtelijk idee. Wat mij meteen opviel was dat alle meisjes een soort klonen van elkaar leken te zijn en bepaald geen types die zomaar van de straat geplukt waren.

Moederlijk (wat een contradictie lijkt met de taak die Natalie ons oplegde), verwende ze ons met het heerlijkste van het heerlijkste van een gerenommeerde traiteur. Het ontbrak aan niets, maar tot onze grote verwarring, ook niet aan hongerige heren.

De groei van het bedrijf had Natalie op nieuwe ideeën gebracht. De villa ging een nieuwe maar zeer exclusieve rol vervullen en naast de tak van seksuele sport die de escortmeisjes vervulden, zou de riante villa nu ook een rol toebedeeld krijgen. Het werd dus een salon rouge waar de delicatessen de meisjes waren en de heren reikhalzend in de etalage mochten kijken naar de snoeperijen die er uiteraard zalig verpakt uitgestald waren. En er mocht niet alleen gekeken maar ook gesnoept worden.

Het leek een meisjesklas van een zedig Engels internaat. Want dat dient nog vermeld te worden, er was een duidelijke dresscode voor de meisjes: kostschooluniform. Hoe we daar aan kwamen? Die had Natalie voor ons laten overkomen uit het Perfide Albion. Naar het schijnt vinden heren dat de meest smakelijke verpakking voor de pralines van hun dromen. Terwijl hun dames zich bij een theekransje aan Leonidas wijden, hebben de heren hun eigen bonbons in het vizier, moet het credo van Natalie geweest zijn toen ze dit allemaal bedacht.

Het was eerlijk gezegd even wennen want geen lipstick en nagellak en zeker ook geen La Perla en jarretelle. Deze zeer delicate provocaties dienden we achterweg te laten want het sein stond die avond op onschuldig, wat weerspiegeld werd door de glanzende lakschoenen die we moesten dragen en die onze onschuldige witte slipjes weerspiegelden.

Natalie is een expert in de kleine sensuele details en weet precies hoe ze de begeerten van heren moet oproepen. Als haar villa tot een bordeel omgetoverd werd, dan toch een met een verfijnd gevoel voor stijl. Maar daar waren haar tarieven dan ook naar. Zouden voor Natalie’s business Michelinsterren uitgedeeld worden, dan zeker drie.

Als het motto “je bent wat je draagt” geldt, dan was dat de reden dat ik me zo naïef voelde als ik eruit zag. Tussen de opgewonden heren zat ik stilletjes te glunderen van binnenpret. De andere meisjes leken mij niet minder opgetogen om de aandacht die ze kregen, maar schijn kan bedriegen.

Waren er cliënten bij die ik al eens bediend had? Opvallend genoeg niet en dat gaf me het idee dat Natalie een geheel andere clientèle had weten te interesseren voor een spelavond. Cliënten die er geen bezwaar tegen bleken te hebben tegen elkaar op te boksen in de strijd om de meest smakelijke praline, want uit het aantal aanwezige heren bleek zonneklaar dat erom gevochten moest worden. Zeven meisjes en vijftien heren betekende dat het merendeel der heren op een houtje en niet in een Praline zou bijten. Dus bedacht Natalie een veiling die de hoogste bieders het nachtelijke bezit van een meisje zou schenken. Een beetje escort van niveau weet haar huid goed te verkopen en beschikt over genoeg natuurtalent een man een surplus aan behagen te bieden. Daar komt nog bij dat voor een meisje met latente masochistische gevoelens het verkopen bij opbod van haar lichaam en geest het summum is.

Toen na drie meisjes die mij voorafgingen ook ik het kleine podium moest betreden en met mijn bijna 180 cm lengte boven de heren uitstak kon ik het testosteron bijna ruiken en begon mijn lichaam alle tekenen van seksuele opwinding te vertonen. Dat ik de plicht had voor ze te strippen zodat voor de heren die met lege handen achterbleven toch ook nog iets te genieten viel, vond ik heel terecht en genietbaar. Uitkleden is niet alleen een zalig erotisch ritueel, je kunt het tot in de fijnste finesses tot kunst herheffen.

Natalie beschikt niet alleen over een groot gevoel voor stijl, als het over pecunia gaat weet ze ook het allerhoogste niveau te bereiken. Of het mijn gespeelde bedeesdheid was of niet, de opgezweepte bieder had er kennelijk alles voor over mij te verkrijgen wat zich in het florissante eindbod vertaalde.

Het voelde een beetje als een ontvoering in een erotisch sprookjesboek voor masochistische meisjes. Naakt aan de haak nam mijn gezette eigenaar mij voor een nacht mee naar een van de salons van Natalie. Trots over het bedrag dat ik haar en mezelf opleverde, was ik vastbesloten hem waar voor zijn geld te geven.

Nadat de deur achter ons gesloten en zelfs door hem vergrendeld werd stond mijn lot onvermijdelijke vast. Hij was zeker de mooiste niet en naast zijn vadsigheid en ook nogal klein, maar waar hij tekortschoot bleek zijn meest essentiële lichaamsdeel dit overdadig te compenseren en keek ik binnen enkele seconden tegen zijn stijgende zeppelin aan die ik met de grootst mogelijke moeite  in het beveiligende foedraal kreeg.

Niet dat ik een adept ben van de fallusaanbidding, maar alsof het een heiligdom was koesterde ik zijn erectie met mijn tere handjes en zachte lippen en tong. Dat een vijftiger opeens weer een jongetje kan worden als een meisje hem als lolly koestert, wist ik al, maar zijn begeestering ging wel heel erg ver. Zelfs zover dat hij met zijn bewegende heupen de indruk vestigde dat hij al in dit vroege stadium de penalty wilde nemen. Van mannen weet ik dat ze dan meteen als hersendood naast je gaan liggen, maar deze kleine gezette minnaar bleek over een magisch reservoir te beschikken.

De tragische aanblik van zijn bechamelsaus die uit het nonchalant weggekwakte condoom vloeide werd snel weggespoeld met glas champagne van de beste soort. Dat ik in hem opeens het gevoel van leraar/leerlinge terug voelde keren en ik me herinnerde hoe ik mijn leraar Duits, die zo aan Heinrich von Kleist verknocht was, obsessief stalkte, maakte dat ik ook nog niet klaar met hem was. En gezien het enorme bedrag dat hij voor me over had was ik graag bereid hem een tweede foedraal om te doen. Zacht begon ik mijn favoriete gedicht van Von Kleist te reciteren terwijl ik me op zijn schoot nestelde en hem in mijn weekheid toeliet.

Träumt er zur Erde, wen,

Sagt mir, wen meint er?

Schwillt ihm die Träne, was,

Götter, was weint er?

Bebt er, ihr Schwestern, was,

Redet, erschrickt ihn?

Jauchzt er, o Himmel, was

Ist’s, was beglückt ihn?

Ieder woord was een beweging, kalm, sensueel en zo vochtig dat je het bijna kon horen. Zijn machtige armen omsloten mijn taille krachtig terwijl mijn lippen de woorden in zijn oorschelp zuchtten. Tot hij het niet meer had en zich bij “Ist’s, was beglückt ihn?” in zijn tweede ejaculatie verloor. Heel even zag ik het gezicht van mijn leraar Duits weer voor me en voelde ik wat ik op dat moment het liefst wilde voelen. De begrijpende lezer snapt dan precies wat ik bedoel.