Een escort als ik (13)

Belle droeg het meest zomerse zomerjurkje dat ooit genaaid was. Lichtzinniger kon niet. Alsof door Nabokov geschreven, fladderde de zoom door de warme bries op de Boulevard zo ver op dat haar delicaat witte slipje vanaf de terrassen te zien moest zijn. Maar Belle liet ongegeneerd toe dat haar benen tot waar ze in haar zoetsappige zaligheid samenvloeiden te zien waren terwijl ze geen enkele moeite deed te verhinderen dat de wind haar half uitkleedde.

Dat Charles daar zat en met zijn gulzige blikken eerst Belle en vervolgens mij aflikte, maakte dat de opwinding voelde als de ziedende zee. Belle kende hij alleen van de foto’s. Niemand anders weet een meisje zo onschuldig te dresseren in een photoshoot dan Natalie. Als erotiek kunst is, dan kon Natalie de Titiaan in dit edele vak genoemd worden. Dus was Belle via de website van Natalie in Charles’ perceptie geëtst en eiste hij haar als eerste op.

“Kreeft toch?” Begon Charles, wetende dat meisjes en wreedheid met dieren in een soort meedogenloze geilheid omslaat. Het was nog een wonder dat hij Belle de kreeft niet liet uitzoeken en zelf spartelend in het kokende water liet afzinken.

“Heerlijk,” zei Belle even meedogenloos als Charles het bedoelde. Zo was Belle dus wel: een kind van haar tijd met vileine sprankjes en een zalig soort hunkering naar sensatie. Dan mocht Charles Belle met zijn ogen aflikken, Belle zelf zat met hem te flirten alsof hij in leeftijd niet haar vader had kunnen zijn.

“We nemen er een fles chablis bij?” verzuchtte Charles in zijn opwinding.

“Niet voor Belle, die mag op de middag nog niet drinken van mij.”

Dat juist die zin de maat der dingen aangaf en Charles moest verduidelijken dat ze onder mijn morele  scepter zwichtte maakte dat de spanning zinderde als de zonnetrillingen van een hete zomer. Was ik niet meteen verlekkerd toen ik Belle’s eerste transpiratiedruppeltjes in de zalige flora van haar oksels zag ontstaan? Charles leek er even verlekkerd naar te kijken met zijn oog voor verfijnde details. Meisjes en hun lichaamsvocht vormen een sensueel tweespan, wist ik uit eigen ervaring. Mannen van Charles’ leeftijd houden ervan zoals roofdieren levend vlees nodig hebben zich aan meisjes te laven.  

Belle’s smelten deed ook mij smelten en heel even raakte ik in de koorts van de opwinding weg van ons knusse samenzijn op het chique terras. Belle wilde blijkbaar excelleren en dat lukte haar heel goed. Toch kon ik mijn grieven hierover niet langer onderdrukken en dus besloot ik Belle op haar plaats te zetten.

“Belle mag overdag niet drinken en omdat ze mij gehoorzaamt, dus  een flesje Perrier voor haar,” moet ik heel erg neerbuigend geklonken hebben.

“Ze gehoorzaamt je?” Klonk Charles nogal sarcastisch.

Het werd de aftrap van het spel dat ik voor ogen had om Charles honger naar meisjesvlees te cultiveren.

“Zelfs als ik haar nu zou opdragen haar slipje uit te trekken om als blijk van offervaardigheid aan jou te geven, zou ze dat doen.”

“Is dat een hypothese of een echte opdracht aan Belle?”

Ik keek lichtelijk hautain naar Charles en dan weer naar Belle die er hoogstonschuldig bijzat en op de meest onopvallende manier haar vlugge handjes onder de tafel schoof.  Met een duizelingwekkende behendigheid trok ze haar slipje over haar billen en liet dat de lange weg langs haar benen en voeten gaan om het Charles met een vertederende oogopslag toe te schuiven. 

Dat Charles zich in de wijn verslikte bevestigde dat hij weliswaar hoog van de toren blies maar van dit pikante getrompetter van Belle niet terughad. Charles werd de ondeugende jongen die mijn oudere broer kon zijn toen ik nog puberde en die heimelijk mijn kamer binnensloop om in mijn ondergoed te ontdekken hoe meisjes ruiken. Ik begreep deze zalige obsceniteit van Charles en had er begrip voor dat hij Belle’s zaligheid met zijn servet camoufleerde om het aan zijn neus en lippen te zetten. Dat mannen de intieme odeur van meisjes als het summum beschouwen mag dan misschien voer voor psychologen zijn of een kolfje naar de hand van Goedele Liekens, Charles genoot zoals een Fransman van een in Armagnac verdronken ortolaan geniet.

Dat de kreeft maar half genoten werd en Charles bijna strompelend van opwinding ons naar de hotelkamer meevoerde, bewees het succes van deze act. Dat ook Belle en mij de opwinding getroffen had bewees het feit dat we met vereende krachten Charles uit zijn kleren hielpen en zijn verlangen ons in de gestalte van een daverende erectie tegemoet veerde.

Dat ik het Belle verboden had zich door Charles te laten neuken betekende niet dat ik het haar verboden had hem op een andere manier te gerieven. Dat ze door de malse hapjes van gekookte kreeft en het voorspel op het terras in de stemming voor meer geraakt was, deed haar voor Charles door haar knieën zakken. Waren het eten van kreeft en de gedachte aan de duizelingwekkend krioelende microkreeftjes van Charles’ sperma haar misschien naar het hoofd gestegen dat ze hem gulzig in haar mond toeliet, vroeg ik me ontzet af. Maar misschien was het nog meer dat ze mij gefopt had met haar belofte dat ze zich afzijdig van seks zou houden. Ik kon haar moeilijk in de boeien slaan of een dwangbuis omdoen bij deze act dus liet ik toe dat ze Charles veel eerder dan bedoeld tot ejaculatie maande.

En Charles? Mannen mogen dan tegenover het zwakke geslacht als sterke partij gesymboliseerd worden, hier was de man toch echt de meest zwakke schakel van ons drieën toen hij Belle schuddebuikend en met zijn vingers wanhopig in haar uitwaaierende blonde lokken gaf waar ze eigenlijk om smeekte.

We zaten alweer in de auto op de terugweg toen ik het haar vroeg.

“Waarom deed je het en waarom slikte je het in?”

“Omdat ik door en door slecht ben en je dat wilde laten zien.”

“Alleen daarom?”

Ik leerde al heel jong pâté de foie gras, fazant, hert en kreeft te eten. Niets is zo lekker als het eerst geleden heeft,” zei ze met een opzettelijk wrede grimas op haar gezicht.

“Maar Charles heeft toch niet geleden?”

“Heb je dan niet gezien dat ik hem er bijna afbeet toen hij…”

“Hemeltje,” moet ik verdwaasd geklonken hebben terwijl ik nog net op tijd het stuur kon omgooien om een vrachtwagen te ontwijken.

Belle doorgronden was nog lastiger dan een steekmug op een warme zomernacht in je kamer vinden en platslaan, dus mailde ik Natalie dat ze met vlag en wimpel geslaagd was voor haar examen.